چگونگی مصرف و اثرات کافور؛ از خواص تا عوارض آن

چگونگی مصرف و اثرات کافور؛ از خواص تا عوارض آن؛ کافور یک داروی سفید با طبع سرد و خشک است که از درختی به همین نام استخراج می‌شود. این درخت با ارتفاعی تا 50 متر در ویتنام، چین و ژاپن یافت می‌شود. کافور گاهاً به شکل بلورهای سفید در شکاف‌های درخت دیده می‌شود و با استفاده از دستگاه مخصوص تقطیر، به صورت خالص تهیه می‌شود. این ماده دارای بوی قوی و خواص ضدعفونی کننده است و به طور معمول به صورت پودر، قرص یا محلول‌های روغنی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

منظور از کافور چیست؟

کافور یک ترکیب شیمیایی جامد بدون رنگ یا با ظاهر بلوری است که بوی تند و خنکی دارد. این ماده از صمغ درختی به همین نام استخراج می‌شود و عمدتا در چین، تایوان، تایلند و ژاپن رشد می‌کند. خواص ضد التهابی و ضد درد این ماده آن را برای درمان آرتریت، التهاب مفاصل و دردهای عضلانی بسیار مفید می‌سازد.

اکنون می‌توان این ماده را از روغن سقز نیز به دست آورد؛ بنابراین، معمولا محصولات آن به صورت روغنی برای استفاده موضعی روی پوست یا به صورت استنشاقی استفاده می‌شوند. به دلیل خواص ضد قارچی و ضد باکتریایی، کافور برای درمان عفونت‌های قارچی پوست و مو، عفونت باکتریایی و ترشحات بینی به کار می‌رود و یکی از کاربردهای اصلی آن محسوب می‌شود.

کاربردهای مهم کافور

کافور به صورت موضعی، استنشاقی و به شکل مایع یا نیمه جامد مورد استفاده قرار می‌گیرد. در قرن 18، از کافور برای درمان هیجان زدگی استفاده می‌شد و امروزه به عنوان دافع حشرات، نرم‌کننده نیترات سلولز، مومیایی و همچنین در آتش‌بازی و داروسازی استفاده می‌شود.

در فرهنگ غذایی مردم آسیا، کافور به عنوان چاشنی در شیرینی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. در باورهای مردم عامیانه، بوی کافور می‌تواند موجب ترس از مار و سایر خزنده‌ها شود. برای خوشبو کردن جنازه و از بین بردن بوی بد احتمالی از کافور بر روی مرده‌ها استفاده می‌شود.

همچنین پیشنهاد می‌شود مقاله دلایل غیرمنتظره برای درد معده پس از وعده غذایی را نیز مطالعه نمایید.

کافور خوراکی و غیرخوراکی چه تفاوتی دارند؟

کافور یک ماده است که از تقطیر پوست و چوب درخت کافور تهیه می‌شود و معمولاً در غذاها و نوشیدنی‌ها به عنوان یک افزودنی طعم‌دهنده استفاده می‌شود. نوع مصنوعی این ماده معمولاً از روغن سقز یا اسانس کافور به دست می‌آید و در محصولات مراقبت از پوست، ماساژ و حتی به عنوان درمان‌های ضد التهابی و ضد باکتریایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. استفاده از کافور به صورت خوراکی نیز می‌تواند از خواص ضد باکتریایی و ضد التهابی آن برخوردار شود، اما اثرات غیر خوراکی آن نیز در کاهش التهاب و تسکین درد تحقیقات و مطالعات علمی انجام شده است.

چگونگی مصرف کافور 

معمولاً محصولات کافور به صورت روغن، قرص، کپسول و کرم تولید می‌شوند، اما انتخاب نوعی از این محصولات بستگی به هدف درمانی دارد که می‌تواند توسط پزشک متخصص یا دکتر طب سنتی مشخص شود. قرص یا کپسول‌های کافور معمولاً با آب و بدون غذا مصرف می‌شوند، روغن کافور برای استفاده خارجی مناسب است و کرم آن به صورت موضعی برای تسکین درد و التهاب استفاده می‌شود.

عوارض جانبی کافور کدامند؟

مصرف کافور ممکن است در برخی افراد عوارض جانبی ناخوشایند ایجاد کند، از جمله:

1. اثرات مخرب بر روی اسپرم‌ها
2. تحریک و ایجاد علائمی مانند سوزش و درد
3. احتمال مشکلات تنفسی با علائمی مانند سرفه، خس خس در سینه، و تنگی نفس
4. احتمال حساسیت پوستی با علائمی مانند خارش، قرمزی، تحریک، و التهاب پوست
5. تحریک سیستم عصبی و بروز علائمی مانند عصبانیت، اضطراب، تشنج و اختلالات خواب

عملکرد کافور چگونه است؟

کافور به عنوان یک ماده تحریک‌کننده بر روی سیستم عصبی مرکزی اثر می‌گذارد و تاثیرات خود را بر روی میکروگلیا (سلول‌های دفاعی در مغز و نخاع) و نورون‌ها اعمال می‌کند. این تحریک باعث تسکین درد، افزایش تمرکز و افزایش آگاهی می‌شود.

کافور را از کجا تهیه نماییم؟

محصولات کافور به صورت خوراکی می‌توانند از فروشگاه‌های بهداشتی، دارویی و عطاری‌ها تهیه شوند و اشکال دیگر آن مانند روغن، لوسیون، کرم و پماد از داروخانه‌های معتبر در دسترس‌اند. برای خرید کافوری با کیفیت و از منابع قابل اعتماد، می‌توانید به داروخانه‌های آنلاین نیز مراجعه نمایید. اما اگر قصد استفاده از این ماده به عنوان درمان را دارید، حتماً ابتدا با پزشک متخصص یا دکتر طب سنتی مشورت نمایید.

سخن پایانی

استفاده از محصولات حاوی کافور بر روی پوست زخمی یا آسیب دیده ممکن است آسیب زننده باشد؛ چرا که کافور به راحتی از طریق پارگی پوستی جذب شده و می‌تواند به سطوح سمی در بدن نفوذ کند. در صورت مصرف کافور به صورت خوراکی توسط بزرگسالان، ایمنی آن تضمین شده نیست و ممکن است عوارض جانبی شدیدی از جمله مرگ به دنبال داشته باشد. علائم سمیت کافور معمولاً در عرض 5 تا 90 دقیقه پس از مصرف ظاهر می‌شوند و می‌توانند شامل سوزش دهان و گلو، حالت تهوع و استفراغ باشند.