کشف بهترین روش‌های درمان فشار چشم

کشف بهترین روش‌های درمان فشار چشم

فشار چشم یا فشار داخل چشمی (Intraocular Pressure - IOP) به فشاری که مایعات داخل چشم به دیواره‌های آن وارد می‌کنند، اشاره دارد. این فشار جهت حفظ شکل و عملکرد صحیح چشم ضروری است. تغییرات در این فشار می‌تواند منجر به مشکلات جدی چشمی شود، از جمله بیماری گلوکوم که می‌تواند آسیب به عصب بینایی را به همراه داشته و در نهایت منجر به نابینایی گردد.

منظور از فشار چشم بالا چیست؟

فشار چشم چیست؟ درون چشم ما مایعی به نام مایع زلالیه یا مایع داخل چشمی وجود دارد. زمانی که مسیر خروج این مایع مسدود یا دچار اختلال شود، فشار داخل چشمی (IOP) افزایش می‌یابد. اگر این فشار از 21 میلی‌متر جیوه فراتر رود، فرد به فشار چشم بالا دچار شده است. این وضعیت می‌تواند با آسیب به عصب بینایی، خطراتی جدی مانند بیماری گلوکوم (آب سیاه) را به همراه داشته باشد.

نکته‌ای که میبایست به آن توجه شود این است که در صورت عدم درمان به موقع، افزایش IOP می‌تواند منجر به مشکلات جدی در بینایی و حتی از دست رفتن آن شود. در نهایت، ضروری است که هرگاه با این مشکل مواجه شدید، به سرعت به یک متخصص چشم‌ مراجعه کرده و تحت معاینه و درمان منظم قرار گیرید.

چه چیزی باعث بالا رفتن فشار چشم می‌شود؟

افزایش فشار داخل چشم ممکن است به دلیل ترشح بیش از حد، انسداد یا مشکلات دیگر در سیستم تخلیه مایعات چشم ایجاد شود. این مشکلات می‌تواند منجر به تجمع مایعات و فشار در چشم شود. برخی از دلایل اصلی بالا رفتن فشار چشم عبارتند از:

• تومورهای چشمی که می‌توانند باعث انسداد زاویه تخلیه شوند.
• آسیب قبلی به چشم که بر عملکرد سیستم تخلیه تأثیر می‌گذارد.
• محفظه قدامی باز است اما فرآیند تخلیه به درستی انجام نمی‌شود.
• وجود تکه‌های رنگدانه یا پروتئین که مسیر تخلیه مایعات را مسدود کرده‌اند.

علائم و نشانه‌های فشار چشم بالا کدامند؟

فشار بالا در چشم به طور معمول بدون علامت خاصی است و تنها از طریق معاینه توسط چشم‌پزشک قابل تشخیص است. اگرچه برخی مشکلات چشمی می‌توانند سردرد یا سرگیجه را به همراه داشته باشند، در مورد فشار چشم بالا این علائم مشاهده نمی‌شود. به همین دلیل، انجام معاینات منظم چشمی از اهمیت زیادی برخوردار است. در برخی موارد، ممکن است فرد هنگام حرکت یا لمس چشم خود احساس درد داشته باشد.

روش‌های درمان خانگی فشار چشم

فشار چشم یا فشار داخل چشم (IOP) یکی از عوامل مهم در بروز بیماری‌های چشمی مانند گلوکوم است. در حالی که درمان‌های پزشکی و نظارت منظم توسط پزشک ضروری است، برخی از درمان‌های خانگی و تغییرات سبک زندگی می‌توانند به بهبود وضعیت چشم و کاهش فشار کمک کنند. در ادامه به برخی از این روش‌ها اشاره می‌شود:

• تغذیه مناسب

امگا-3: مصرف ماهی‌های چرب مانند سالمون و تن می‌تواند به بهبود سلامت چشم کمک کند.

غذاهای غنی از آنتی‌اکسیدان: مصرف میوه‌ها و سبزیجاتی مانندهویج، توت‌ها و اسفناج می‌تواند به سلامت چشم کمک کند.

• هیدراتاسیون

نوشیدن آب کافی: مصرف آب به میزان کافی به کاهش غلظت مایعات در بدن و در نتیجه کاهش فشار چشم کمک می‌کند. سعی کنید روزانه حداقل 8 لیوان آب بنوشید.

• ورزش منظم

ورزش‌های هوازی: فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی، دویدن و دوچرخه‌سواری می‌تواند به کاهش فشار چشم کمک کند. ورزش منظم همچنین به بهبود جریان خون و سلامت عمومی بدن کمک می‌کند.

•  کاهش استرس

مدیتیشن و یوگا: تکنیک‌های کاهش استرس مانند مدیتیشن و یوگا می‌توانند به کاهش فشار چشم کمک کنند. استرس می‌تواند به بالا رفتن فشار چشم منجر شود.

• خواب کافی

خواب منظم: خواب کافی و با کیفیت به بهبود سلامت عمومی و کاهش فشار چشم کمک می‌کند. سعی کنید حداقل 7 تا 8 ساعت خواب شبانه داشته باشید.

•  اجتناب از مصرف الکل و کافئین

کاهش مصرف الکل و کافئین: این مواد می‌توانند به افزایش فشار چشم منجر شوند. سعی کنید مصرف این مواد را محدود نمایید.

•  استفاده از کمپرس سرد

کمپرس سرد: قرار دادن کمپرس سرد بر روی چشم‌ها می‌تواند به کاهش فشار و التهاب کمک کند. این کار را به مدت ۱۰ تا 15 دقیقه انجام دهید.

• مراقبت از چشم

استراحت به چشم‌ها: اگر زمان زیادی را به صفحه‌نمایش نگاه می‌کنید، هر 20 دقیقه یک بار به مدت 20 ثانیه به دور نگاه کنید تا چشم‌ها استراحت کنند.

اگر شما دچار فشار چشم بالا هستید یا سابقه بیماری‌های چشمی دارید، حتماً با پزشک خود مشورت کنید. درمان‌های خانگی نمی‌توانند جایگزین درمان‌های پزشکی شوند و نظارت منظم بر وضعیت چشم بسیار حائز اهمیت است.

درمان فشار چشم چقدر زمان می‌برد؟

مدت زمان درمان فشار چشم به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله شرایط زمینه‌ای که موجب افزایش فشار می‌شود، روش درمانی انتخابی، واکنش فرد به درمان و اهداف کلی آن. معمولاً، درمان فشار چشم یک فرآیند طولانی‌مدت یا مادام‌العمر است که هدف آن مدیریت بیماری و جلوگیری از آسیب به عصب بینایی است.

در اکثر موارد، این درمان نیاز به پیگیری مداوم و معاینات منظم توسط چشم‌ پزشک دارد. بسته به وضعیت فرد و پیشرفت بیماری، درمان می‌تواند شامل ترکیبی از رویکردها مانند قطره‌های چشمی، داروهای خوراکی، روش‌های لیزر یا جراحی باشد.

همچنین پیشنهاد می‌شود مقاله همه چیز درباره خارش چشم و راه‌های پیشگیری و درمان آن را نیز مطالعه نمایید.

برخی درمان‌ها، مانند قطره‌های چشمی یا داروهای خوراکی، ممکن است ظرف چند روز یا چند هفته فشار چشم را کاهش دهند. اما مهم است که این داروها به‌طور مداوم استفاده شوند تا اثر مطلوب حفظ شود. بهترین قطره برای کاهش فشار چشم باید تحت نظر پزشک متخصص تجویز شود.

روش‌های لیزری مانند ترابکولوپلاستی انتخابی (SLT) می‌توانند در عرض چند هفته فشار را کاهش دهند، اما اثر نهایی ممکن است چند ماه طول بکشد تا نمایان شود. در مورد مداخلات جراحی، مانند ترابکولکتومی یا استفاده از ایمپلنت‌های درناژ، کنترل طولانی‌مدت فشار چشم ممکن است به وجود آید، اما دوره بهبودی و تثبیت فشار ممکن است چند هفته تا چند ماه طول بکشد.

فشار چشم بالا چه عوارضی به همراه دارد؟

زمانی که فشار چشم (IOP) از محدوده طبیعی 10 تا 21 میلی‌متر جیوه فراتر رود، به فشار بالا دچار می‌شود. از آنجا که این وضعیت معمولاً هیچ علائم خاصی ندارد، می‌تواند به آسیب‌های جدی و غیرقابل جبرانی منجر شود، از جمله ایجاد بیماری خطرناک گلوکوم (آب سیاه). در نهایت، انجام معاینات منظم برای اندازه‌گیری IOP توسط یک چشم‌ پزشک می‌تواند به‌طور قابل توجهی از بروز این مشکلات جلوگیری کند.

بررسی رابطه فشار چشم و سردرد 

هر سردرد و درد چشم به معنای وجود فشار بالا در چشم نیست. برخی افراد ممکن است به چشم‌پزشک مراجعه کنند در حالی که فقط از سردرد یا درد خفیف چشم رنج می‌برند و لزوماً به فشار چشم مبتلا نیستند. درد چشم معمولاً زمانی به سردرد شدید تبدیل می‌شود که فشار چشم به بالای 30 میلی‌متر جیوه برسد و این وضعیت معمولاً با علائمی مانند قرمزی چشم، احساس تهوع،  سردرد شدید و حساسیت به نور همراه است. همچنین، درد چشم می‌تواند نشانه‌ای از سینوزیت فعال یا میگرن نیز باشد.

سخن پایانی

فشار داخل چشمی به فشاری اشاره دارد که به واسطه تولید مایع زلالیه و تغییرات در حجم کروئید و تنش عضلات خارج چشمی ایجاد می‌شود و معمولاً مقدار متوسط آن حدود 15 میلی‌متر جیوه است. زمانی که این فشار از 21 میلی‌متر جیوه فراتر رود، نیرویی در داخل چشم به وجود می‌آید که ممکن است به عصب بینایی آسیب برساند.