اطلاعات کامل و ضروری برای شناخت بیماری نقرس

اطلاعات کامل و ضروری برای شناخت بیماری نقرس؛ نقرس یک بیماری التهابی است که ناشی از انباشتن اسید اوریک در بدن می‌باشد. این بیماری با علائمی همچون درد شدید، تورم، حساسیت، التهاب، قرمزی، درد لمسی و محدودیت حرکت در مفاصل متاثر، شناخته می‌شود. جهت تشخیص دقیق این بیماری، انجام آزمایش خون می‌تواند اطلاعات مفیدی در خصوص سطح اسید اوریک، نشانگرهای التهاب و نوکلئوزیدها ارائه دهد.

بیماری نقرس چیست؟

نقرس یک بیماری پیچیده و رایجی است که ناشی از تجمع اسید اوریک بیش از حد در بدن می‌باشد و به عنوان یک شکل پیچیده از آرتروز شناخته می‌شود. این بیماری می‌تواند هر فردی را مبتلا کند و اغلب در مفصل انگشتان پا، به خصوص انگشت شست، اتفاق می‌افتد. علائم این بیماری شامل درد، حساسیت به لمس، تورم و قرمزی است. حملات نقرس ممکن است به صورت ناگهانی و معمولاً در ساعاتی از شب با سوزش شدید در شست پا ظاهر شوند. خوشبختانه، روش‌هایی برای مدیریت درد و کنترل علائم این بیماری موجود است.

آیا نقرس بیماری ژنتیکی است؟

نقرس تا حدی به دلیل عوامل وراثتی و ژنتیکی رخ می‌دهد. محققان به تعداد زیادی ژن پی‌برده‌اند که افراد را به ابتلا به این بیماری مستعد می‌کنند. این ژن‌ها نقشی در نگهداری اسید اوریک در خون دارند و می‌توانند جلوی دفع کلیوی این اسید را بگیرند. به علت وجود عوامل ژنتیکی، افرادی که فامیل‌هایی نزدیکی دارند که به نقرس مبتلا هستند، ممکن است خود نیز در معرض ابتلا به این بیماری قرار بگیرند. اگرچه ژن‌ها تنها زمینه‌ای برای بروز بیماری فراهم می‌کنند، اما عوامل محیطی مانند رژیم غذایی نیز می‌توانند در ایجاد و تشدید نقرس نقش داشته باشند.

نحوه تشخیص بیماری نقرس

در صورت تجربه درد ناگهانی و شدید در مفصل، حتماً باید به پزشک مراجعه کنید. اگر علاوه بر این درد، تب، گرم شدن مفصل و التهاب آن نیز دیده می‌شود که ممکن است نشانه‌های عفونت باشند، باید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. آزمایشاتی که به تشخیص نقرس کمک می‌کنند ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• اشعه ایکس

عکس برداری اشعه‌ی ایکس از مفصل می‌تواند به شدت در تشخیص و رد سایر دلایل التهاب مفصل مفید باشد.

• سونوگرافی

سونوگرافی اسکلتی عضلانی قادر است بلورهای اورات را در مفصل یا توفوس شناسایی کند و تشخیص دهد.

• آزمایش مایع مفصلی

در برخی مواقع، پزشک ممکن است از سوزن برای برداشتن مایعات از مفصل آسیب دیده استفاده کند. در هنگام بررسی مایع مفصلی تحت میکروسکوپ، می‌توان بلورهای اورات (اسید اوریکی) را به وضوح مشاهده کرد.

• سی تی اسکن

این نوع تصویربرداری می‌تواند بلورهای اورات را در مفصل تشخیص دهد، حتی اگر مفصل به شدت ملتهب نباشد. این امر از اهمیت بسزایی برخوردار است؛ زیرا گاهی اوقات نقرس با سایر اختلالات مفصلی اشتباه گرفته می‌شود، از جمله آرتروز عفونی، روماتیسم مفصلی، آرتروز، سندرم تونل کارپ،  اسپوندیلیت آنکیلوزان و بیماری شبه نقرس (که ناشی از رسوب کریستال‌های پیروفسفات کلسیم در مفصل است)، بنابراین تصویربرداری مناسب می‌تواند در تشخیص صحیح و درمان مناسب این بیماری‌ها کمک کند.

• آزمایش خون

آزمایش خون برای اندازه‌گیری میزان اسید اوریک و کراتینین در خون استفاده می‌شود، اما نتایج آزمایش خون ممکن است گمراه کننده باشند. برخی افراد ممکن است سطح اسید اوریک بالایی داشته باشند، اما هرگز حملات نقرس را تجربه نکنند. همچنین، بعضی افراد علائم و نشانه‌های این بیماری را داشته باشند، اما سطح اسید اوریک خون آن‌ها طبیعی باشد. از این رو، تشخیص نقرس و تعیین ریسک ابتلا به آن نیاز به بررسی‌های جامع‌تری دارد که فقط بر اساس آزمایش خون نمی‌توان تشخیص دقیقی ارائه داد.

افراد مبتلا به نقرس با چه مشکلاتی روبرو می‌شوند؟

افراد مبتلا به نقرس ممکن است با مشکلات شدیدی مواجه شوند، از جمله:

سنگ کلیه: کریستال‌های اورات می‌توانند در مجاری ادراری افراد مبتلا به نقرس جمع شده و سنگ کلیه ایجاد کنند. مصرف داروها می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سنگ کلیه کمک کند.

نقرس بازگشتی: بعضی از افراد پس از درمان، هرگز علائم و نشانه‌های نقرس را تجربه نمی‌کنند. اما برخی دیگر ممکن است هر سال چند بار با علائم آن مواجه شوند. داروها می‌توانند از بروز حمله نقرس در افراد مبتلا به نقرس بازگشتی جلوگیری کنند. در صورت عدم درمان، نقرس می‌تواند باعث فرسایش و تخریب مفصل شود.

نقرس پیشرفته: نقرس درمان نشده ممکن است باعث رسوب کریستال‌های اورات در زیر پوست و تشکیل گره‌هایی به نام توفی شود. توفی می‌تواند در مناطق مختلفی از بدن مانند دست‌ها، انگشت‌ها، پاها، آرنج یا تاندون آشیل در پشت مچ پا ایجاد شود. این عارضه ممکن است در حملات نقرس متورم و حساس شود، ولی معمولاً دردناک نیست.

حملات نقرس چند بار اتفاق می‌افتد؟

بعضی از افراد ممکن است به طور مکرر حملات نقرس را تجربه کنند، در حالی که در برخی دیگر ممکن است بین هر حمله، چند سال فاصله وجود داشته باشد. در صورتی که نقرس به‌طور مداوم درمان نشود، حملات آن ممکن است بیشتر و طولانی‌تر شوند. همچنین، حملات نقرس می‌توانند بارها و بارها در یک مفصل اتفاق بیافتند یا به صورت متناوب مفاصل مختلف را تحت تاثیر قرار دهند.

درمان بیماری نقرس چگونه است؟

بیشتر موارد نقرس با مصرف داروها قابل درمان هستند. این داروها به منظور کنترل علائم حملات نقرس، پیشگیری از تکرار حملات و کاهش خطر عوارض جانبی مانند سنگ کلیه و توفوس مورد استفاده قرار می‌گیرند. درمان نقرس اغلب از طریق داروهای متداول انجام می‌شود که شامل داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)، کلشیسین و کورتیکواستروئیدها می‌باشد. این داروها منجر به کاهش التهاب و درد در ناحیه‌های مبتلا به نقرس می‌شوند و به طور عمومی به صورت خوراکی مصرف می‌شوند.

همچنین پیشنهاد می‌شود مقاله همه چیز درباره دیسک‌های بیرون زده ناحیه کمر و گردن را نیز مطالعه نمایید.

همچنین، داروها می‌توانند به منظور کاهش تولید اسید اوریک و یا بهبود عملکرد کلیه برای دفع اسید اوریک از بدن مورد استفاده قرار گیرند. بدون درمان، یک حمله حاد نقرس معمولاً در 12 تا 24 ساعت پس از شروع اتفاق می‌افتد. اما با درمان مناسب، می‌توان انتظار داشت که در عرض 1 تا 2 هفته، وضعیت بهبود یابد.

سخن پایانی

نقرس یک بیماری شدید و رایج است که هر فردی را ممکن است تحت تأثیر قرار دهد. مشخصه اصلی این بیماری حملات ناگهانی و شدید درد، تورم، قرمزی، و التهاب و تحریک مفاصل است، که اغلب مفصل پایه‌ی انگشت بزرگ پا را درگیر می‌کند. حملات نقرس ممکن است به طور ناگهانی رخ دهد و فرد را در نیمه‌های شب با حس درد فراوان در انگشت بزرگ پا بیدار کند. مفصل آسیب دیده در این حالت داغ، متورم و بسیار حساس است، به طوری که حتی وزن سبکی مانند یک برگه کاغذ نیز بر آن تحمل ناپذیری ایجاد می‌کند.