بی اشتهایی و روش های درمان و مقابله با آن

علت بی اشتهایی چیست؟

بیماری های مزمن

بیماری که فرد سالها درگیر آن است مانند بیمارانی که از درد های مزمن روماتیسمی و مفاصل رنج می برند، بیماران با مشکلات متابولیک نظیر دیابت و یا بیماران با مشکلات کلیوی، کبدی و قلبی ممکن است حالت های متغیری از بی اشتهایی را نشان دهند. علت بی اشتهایی در این افراد مربوط به ترشح موادی از سیستم ایمنی به نام سیتوکین ( cytokine ) است که با ایجاد التهاب مزمن و دائمی در بدن اشتها را سرکوب می کنند.

سرطان

بدخیمی ها با سازوکار های مختلفی می توانند اشتهای بیمار را کم کنند. بیمار مبتلا به سرطان به واسطه ابتلا به افسردگی و نا امیدی به طرز بالقوه ای اشتهای خود را از دست می دهد؛ از سویی دیگر مصرف دارو های ضدسرطان و شیمی درمانی می تواند تمایل فرد برای غذا خوردن را به شدت کم کند.

علت های ذهنی و روانی

بسیاری از شکایت های مربوط به کاهش اشتها در افراد، به دلیل عوامل ذهنی و روانی در فرد می باشد. بیماری های ذهنی و روانی مانند افسردگی ( از جمله شایع ترین علت های کاهش اشتها ) یا اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی عصبی (Anorexia nervosa) یا حتی استرس های روزمره زندگی می توانند بر روی محور هیپوتالاموس- هیپوفیز مغزی اثر بگذارند و عملکرد ارگان هایی مانند غده آدرنال، معده، روده ها و پانکراس را دگرگون کرده و باعش بی اشتهایی می شوند.

عفونت

عفونت نیز یکی دیگر از علت های مهم و دلایل کاهش اشتها می باشد عفونت های ساده ای مانند سرما خوردگی تا عفونت های پیشرفته و خطرناکی مثل ایدز یا سل می توانند باعث بی اشتهایی شوند. همچنین عفونت های شایعی مانند هپاتیت، اندوکاردیت قلبی یا عفونت دریچه های قلب، آبسه های ریه و عفونت های انگلی و کرم ها مانند آسکاریس و فیلاریا می توانند به واسطه کاهش اشتها، باعث کاهش وزن فرد در دراز مدت بشوند.

بیماری های غدد و متابولیک

بیماری هایی مانند کم کاری تیروئید، نارسایی آدرنال، یا افزایش کلسیم خون (Hypercalcemia) که به دنبال بیماری غده پاراتیروئید دیده می شوند موجب بی اشتهایی دربیمار می شوند. دیابت اگرچه در ابتدای سیر خود اشتهای بیمار را افزایش می دهد ولی با گذشت زمان، خود را با کاهش اشتها نشان خواهد داد.

اختلالات دستگاه گوارش

بی اشتهایی در فردی که مبتلا به بیماری دستگاه گوارش است به سادگی قابل توجیهمی باشد. اگر شما بیماری زخم معده (peptic ulcer disease) دارید و با خوردن غذا دچار سوزش سر دل می‌شوید، ترس از غذا خوردن و ایجاد دل درد متعاقب آن باعث کاهش اشتها و کاهش تدریجی وزن می شود. همین طور توده ها و سرطان های دستگاه گوارش می توانند بی اشتهایی ایجاد کنند. تغییرات هورمونی و آنزیمی پانکراس، مشکلات ساختاری مری و معده یا فلج معده که در دیابت دیده می شود، باعث کاهش اشتها می‌شود. بیماری های التهابی دستگاه گوارش مانند سلیاک کرون و کولیت السراتیو یا بیماری سیروز نیز با ترس از غذا خوردن همراه هستند.

مصرف دارو

تعداد بی شماری از دارو ها می توانند سبب بی اشتهایی شوند. دارو هایی مانند آنتی بیوتیک ها، دارو های خواب آور و ضد افسردگی، دارو های شیمی درمانی، متفورمین، مورفین، کودئین و دارو های کنترل کننده فشار خون مثل ادرار آور ها در این لیست قرار دارند.

مواد غذایی موثر در درمان بی اشتهایی

زنجبیل

زنجبیل برای درمان بی‌اشتهایی عصبی بسیار عالی است. استرس را کاهش داده و با آرامش اعصاب‌، اضطراب درونی‌تان را کم می‌کند. برای درمان بی اشتهایی می‌توانید روزانه چند فنجان دمنوش زنجبیل بنوشید.

بادام

به اندازه‌ی یک مشت بادام را در آب ریخته و بگذارید یک شب خیس بخورد. سپس پوست آن‌ها را بگیرید و نوش جان‌شان بفرمایید. بادام فعالیت سلول‌های مغزی‌ را افزایش می دهد.

میوه

آناناس، پرتغال، سیب، لیمو ترش، انگور ترش و آب هویچ در تحریک و افزایش اشتها بسیار موثر هستند. هر روز صبح آناناس تازه بخورید؛ این کار باعث می‌شود که در طول روز بیش‌تر احساس گرسنگی کنید.

دارچین

دارچین باعث افزایش ترشح مایعات مفید در دستگاه گوارش‌تان می‌شود. مصرف دارچین به درمان بی اشتهایی شما کمک خواهد کرد.

مواد غذایی موثر در درمان بی اشتهایی

سبزیجات

نعناع، ترخون، ریحان و جعفری در درمان بی اشتهایی بسیار موثرند. این سبزی‌ها اشتها آورهای طبیعی هستند. نعناع دارای مزه‌ی قوی و منحصر به فرد و رایحه‌ی قدرتمندی است که می‌تواند باعث گرسنگی شود. جعفری در کاهش نفخ معده موثر است و از این طریق، می‌تواند اشتها را بیش‌تر کند. برای درمان بی اشتهایی عصبی می‌توان از ترخون خشک شده در سالادها و سوپ‌ها استفاده کرد. دم نوش برگ ریحان نیز بسیار مفید است.

سیر

چند عدد سیر را خورد کرده و آن‌ها را در آب بجوشانید. کمی آبلیمو و نمک به این محلول اضافه کرده و در روز دو بار از آن بنوشید.

بادرنجبویه

یک قاشق بادرنجبویه را در آب ریخته و آن را بجوشانید و در روز یک فنجان از آن بنوشید. در مصرف آن احتیاط کنید چراکه استفاده زیاد از حد بی اشتهایی را افزایش می‌‌دهد.