پیرسینگ یا سوراخ کردن پوست یک فرایند است که در آن قطعه‌ای از بدن مانند گوش، بینی، گونه، زبان، لب و ناف سوراخ می‌شود و جواهرات زینتی مانند گوشواره، حلقه و غیره در آن قرار می‌گیرد. یکی از عوارض رایج پیرسینگ، حساسیت به آن است.
اگر شما به فلزات حساسیت دارید، ممکن است پس از پیرسینگ و استفاده از جواهرات فلزی واکنش‌های آلرژیک ایجاد شود. برای جلوگیری از وقوع مشکلات احتمالی، مناسب است قبل از انجام پیرسینگ و استفاده از جواهرات فلزی، آلرژی به فلزات را شناسایی کنید
علت حساسیت به پیرسینگ چیست؟
پیرسینگ یا سوراخ کردن پوست توسط جواهرات فلزی می‌تواند حساسیت آلرژیک در برخی افراد را بوجود آورد. پیرسینگ های متداول شامل قرار دادن شی فلزی در نواحی اعم از گوش (نرمک یا مناطق غضروفی)، بینی، ناف، لب و حتی زبان است. با تماس فلز با پوست، ممکن است در برخی موارد درماتیت یا التهابات پوستی رخ دهد. در نتیجه، استفاده از جواهرات زینتی در مناطق سوراخ شده می‌تواند احتمال واکنش‌های آلرژیک را افزایش دهد.
علایم حساسیت به پیرسینگ چیست؟
علایم حساسیت به فلزات در پیرسینگ می‌تواند شامل اگزما یا آسم پوستی در ناحیه اطراف جواهر (شی فلزی) باشد. علاوه بر این، در مواردی که پیرسینگ زبانی انجام می‌شود، ممکن است علائمی مانند درد مزمن شکم و اسهال نیز رخ دهد. در کل، علایم عمومی حساسیت به فلزات عبارتند از:
- اگزما و آسم پوستی در مناطق نزدیک جواهر (شی فلزی)
- قرمزی، تورم و خارش در ناحیه سوراخ شده
- التهاب و حساسیت در پوست اطراف جواهر
- درد و تحریک در ناحیه سوراخ شده
- درد مزمن شکم و اسهال
تفاوت علایم حساسیت به پیرسینگ با عفونت چیست؟
تشخیص مشکل اصلی بین عفونت و آلرژی ممکن است دشوار باشد، زیرا علائم آنها همپوشانی دارند. هر دو عارضه تورم، قرمزی، خارش و سوزش را دارند. با این حال، یک تفاوت بین آلرژی و عفونت این است که واکنش‌های آلرژیک به پمادهای موضعی آنتی‌بیوتیکی پاسخ نمی‌دهند، در حالی که عفونت بهبود می‌یابد.
عفونت‌ها در مقایسه با مشکلات آلرژیک کمتر شایع هستند، بنابراین در حدس اولیه معمولاً فرض می‌شود که بیمار هیچ عفونتی ندارد و علایم ناشی از واکنش‌های آلرژیک است. یک روش دیگر برای تمیزی از نوع مشکل، بررسی سایر سوراخ‌های پوستی است. اگر مشکل عفونتی باشد، علائم معمولاً به منطقه سوراخ پیرسینگ و محدود به یک منطقه خاص محدود می‌شود. اما اگر فرد واکنش آلرژیک دارد، علائم همچنین در سایر مناطقی که در تماس با همان ماده هستند، ظاهر می‌شوند
روشهای درمان حساسیت به پیرسینگ
جهت درمان آلرژی به نیکل و سایر فلزات، پیشنهاد می‌شود از تماس با آنها دوری کنید. اما در صورتی که به هر دلیلی این مشکل ایجاد شده است، در گام اول می‌توانید از روشهای خانگی برای درمان حساسیت پوستی استفاده کنید. در صورت عدم بهبودی با این روش‌ها یا افزایش شدید علائم، باید به پزشک مراجعه کنید.
درمان دارویی حساسیت به پیرسینگ
- داروهای کورتیکواستروئیدی خوراکی مثل پردنیزولون
- داروهای آنتی هیستامین مثل فکسوفنادین و سیتریزین
- پمادهای غیر استروئیدی نظیر پیمکرولیموس و تاکرولیموس
- پمادهای کورتیکواستروئید نظیر کلوبتازول و بتامتازون دی پروپیونات
درمان حساسیت به پیرسینگ با کرم مرطوب کننده
استفاده از کرم مرطوب کننده روی پوست یا در نزدیکی سوراخ زیرین، به وسیله تشکیل یک لایه جداکننده میان پوست و زیورآلات، منجر به کاهش تماس مستقیم بین پوست و جواهرات می‌شود. این عمل باعث کاهش حساسیت‌های آلرژیک و محافظت از پوست می‌گردد. همچنین، علاوه بر استفاده از کرم مرطوب کننده، می‌توانید برای درمان خارش پوست از لوسیون‌های آرام‌بخش مثل کالامین نیز استفاده کنید.
از آویز نیکل استفاده نکنید
یکی از عوارض محتمل پیرسینگ حساسیت یا آلرژی به آویزهای تزئینی است. عموماً، این حساسیت به فلز نیکل رخ می‌دهد و احتمال حساسیت به طلا بسیار کمتر است. علائم آن شامل قرمزی، پوسته‌ریزی و خارش در محل پیرسینگ می‌شود. در حالت‌های شدیدتر، ممکن است سایر مناطق بدن نیز به علائم حساسیت پاسخ دهند. افرادی که به حساسیت‌ها تمایل دارند، بهتر است از فلزات حاوی نیکل یا جواهرات استفاده نکنند. در صورت بروز حساسیت، آویز باید از پوست جدا شده و برای دریافت درمان مناسب به یک تخصصی پوست مراجعه شود.
سخن پایانی
عفونت باکتریایی و ویروسی یکی از مهمترین عوارض پیرسینگ است. وی توضیح می‌دهد که مناطقی مانند لب و زبان به دلیل تماس بیشتر با باکتری‌ها، بیشتر در معرض خطر عفونت قرار دارند. با این حال، عفونت می‌تواند در هر قسمتی از بدن پس از پیرسینگ اتفاق بیفتد، به ویژه اگر اصول بهداشتی رعایت نشود.
(0) دیدگاه