شربت زیتروماکس: راهنمای کامل مصرف و عوارض آن
شربت زیتروماکس (آزیترومایسین) یکی از آنتی‌بیوتیک‌های معروف و پرکاربرد است که جهت درمان عفونت‌های باکتریایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو به خاطر گستره وسیع اثرات ضدباکتریایی و تحمل خوب بدن، در درمان انواع عفونت‌ها تجویز می‌شود. آزیترومایسین از خانواده ماکرولیدها به شمار می‌آید و با مهار تولید پروتئین‌های ضروری برای رشد باکتری‌ها، موجب توقف رشد و تکثیر آن‌ها می‌شود.
بررسی موارد مصرف شربت زیتروماکس
شربت زیتروماکس یک آنتی‌بیوتیک است که به طور معمول برای درمان عفونت‌های ناشی از باکتری‌های خاص تجویز می‌شود. از جمله موارد استفاده این دارو می‌توان به عفونت‌های ریوی مانند برونشیت و ذات‌الریه، عفونت‌های سینوسی، عفونت‌های پوستی، عفونت‌های گلو نظیر فارنژیت و عفونت لوزه‌ها، عفونت‌های گوش در کودکان، برخی عفونت‌های مقاربتی و همچنین عفونتی که بر اندام‌های تناسلی زنان تأثیر می‌گذارد و به نام بیماری التهابی لگن (PID) شناخته می‌شود، اشاره نمود.
شربت زیتروماکس چگونه تاثیر خود را اعمال می‌کند؟
مکانیسم عملکرد این دارو به سرکوب سنتز پروتئین در باکتری‌ها بستگی دارد. این فرآیند به واسطه اتصال دارو به زیرواحد 50S ریبوزوم و مهار انتقال پپتید انجام می‌شود. با این حال، ممکن است باکتری‌ها به این دارو مقاوم شوند که این مقاومت می‌تواند به صورت طبیعی یا اکتسابی باشد. سه نوع اصلی از مکانیسم‌های مقاومت باکتریایی شامل تغییر در محل هدف، تغییر در سیستم حمل و نقل آنتی‌بیوتیک‌ها و اصلاح ساختار آنتی‌بیوتیک‌ها هستند.
موارد منع مصرف زیتروماکس کدامند؟
داروی زیتروماکس میبایست در موارد خاصی با احتیاط مصرف شود و یا تنها تحت نظر پزشک متخصص تجویز گردد. این موارد شامل:
- دوران شیردهی
- وجود بیماری کبدی
- اختلالات در ریتم قلب
- ابتلا به مشکلات کلیوی
- کاهش سطح پتاسیم خون
- بیماری میاستنی گراویس
- بارداری یا برنامه‌ریزی برای بارداری
در چنین شرایطی، مشورت با پزشک ضروری است.
همچنین پیشنهاد می‌شود مقاله فیبروز سیستیک (CF) و معرفی بهترین روش درمان آن را نیز مطالعه نمایید.
شربت زیتروماکس با کدام داروها تداخل دارد؟
تداخلات دارویی می‌توانند منجر به تغییر در نحوه عملکرد داروها یا افزایش خطر بروز عوارض جانبی جدی شوند. این مقاله شامل همه تداخلات ممکن نیست. بهتر است فهرستی از تمام داروهایی که مصرف می‌کنید (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و همچنین محصولات گیاهی) تهیه نموده و آن را با پزشک یا داروساز خود به اشتراک بگذارید. قبل از شروع، قطع یا تغییر دوز این دارو، حتماً با پزشک مشورت کنید.
اگرچه بیشتر آنتی‌بیوتیک‌ها تأثیری بر روش‌های ضدبارداری هورمونی مانند قرص‌ها، پچ‌ها و حلقه‌ها ندارند، اما برخی از آن‌ها (مانند ریفامپین و ریفابوتین) می‌توانند اثر این روش‌ها را کاهش دهند و احتمال بارداری را افزایش دهند. اگر از روش‌های کنترل بارداری هورمونی استفاده می‌کنید، جهت کسب اطلاعات بیشتر با پزشک یا داروساز خود صحبت نمایید.
علاوه بر آزیترومایسین، تعدادی از داروها ممکن است بر ضربان قلب تأثیر بگذارند و منجر به طولانی شدن QT شوند. این داروها شامل آمیودارون، دوفتیلید، دیزوپیرامید، دروندارون، ایبوتیلید، پیموزاید، پروکائین آمید و کینیدین هستند.
بررسی عوارض جانبی شربت زیتروماکس
عوارض جانبی این دارو شامل حالت تهوع، استفراغ و اسهال می‌شود. همچنین ممکن است احساس ناراحتی در ناحیه شکم ایجاد کند. برخی افراد ممکن است کهیر یا بثورات پوستی و دیگر واکنش‌های آلرژیک را تجربه کنند. در موارد مصرف زیاد، کاهش موقتی قدرت شنوایی نیز ممکن است رخ دهد. عوارض دیگری مانند یرقان انسدادی، سندرم استیونس-جانسون، مشکلات قلبی، حساسیت به نور، هپاتیت و نفریت نیز گزارش شده‌اند.
مصرف شربت زیتروماکس در دوران بارداری و شیردهی بلامانع است؟
مطالعات موجود در زمینه مصرف این دارو در زنان باردار هیچ خطری را جهت بروز نقص‌های مادرزادی عمده، سقط جنین یا عوارض نامطلوب برای مادر یا جنین نشان نداده‌اند. با این حال، در موش‌های باردار که از روز ششم بارداری تا زمان از شیر گرفتن تحت درمان با آزیترومایسین قرار گرفتند، کاهش زنده ماندن و تأخیر در رشد مشاهده شد. دوز مورد استفاده برای این موش‌ها معادل چهار برابر دوز روزانه 500 میلی‌گرم برای یک انسان بالغ بر اساس وزن بدن بود.
سخن پایانی
آزیترومایسین با اتصال به ریبوزوم‌های باکتریایی مانع از تولید پروتئین می‌شود. نکته قابل توجه در مورد این دارو این است که بر خلاف بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌ها که به زیرواحد S30 ریبوزوم متصل می‌شوند، آزیترومایسین به زیرواحد S50 متصل می‌گردد. به همین دلیل، احتمال بروز مقاومت متقاطع با سایر آنتی‌بیوتیک‌ها کاهش می‌یابد. علاوه بر این، آزیترومایسین تمایل دارد در ماکروفاژها تجمع کند و به طور مستقیم به نواحی مبتلا به التهاب و عفونت می‌رود؛ بنابراین، غلظت آن در بافت‌ها به مراتب بیشتر از غلظت موجود در سرم خون است.
(0) دیدگاه